کد مطلب:41752 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
من برخاسته در مقابل او نشستم. در این حال جبرئیل حضرتش را در آغوش د گرفت و تكیه گاه آن جناب شد و میكائیل هم در سمت راست آن حضرت نشست.پیامبر به من فرمود: ای علی! دستهایت را روی هم بگذار. من نیز چنین كردم.آنگاه فرمود:من پیشتر از تو پیمان گرفته بودم اما اكنون می خواهم همان پیمان را در حضور دو شاهد كه امین پروردگارند (جبرئیل و میكائیل) تجدید كنم. ای علی! تو را به حقی كه این دو فرشته بر تو دارند، سوگند می دهم به وصایای من عمل كنی و در انجام دادن آن با شكیبایی و پروا پیشگی و هماهنگ با طریقت و برنامه من نه راه و روش دیگران كوشش نمایی. و آنچه خداوند بهره تو ساخته است با قوت و قدرت در حفظ و حراست آن بكوشی. سپس دست خود را روی دست من كه همچنان بسته بود گذاشت كه احساس [صفحه 266] كردم گویا چیزی درون مشت بسته ام فرو برد و آنگاه فرمود: علی! حكمت و دانش را در میان دستان تو گذاشتن و تو را از آنچه كه در پیش داری و از آنچه كه بزودی با آن دست به گریبان خواهی شد آگاه كردم. تو نیز هنگام وفات، وقتی خواستی بر وصیّ پس از خود وصیت كنی، چنانكه من كردم بی هیچ نامه و نوشته ای با همین شیوه رفتار كن. قال علی (ع): كنت مسند النبی الی صدری لیله من اللیالی فی مرضه و قد فرغ من وصیته و عنده فاطمه ابنته و قد امر ازواجه و النسا ان یخرجن من عنده ففعلن. فقال: یا ابا الحسن: تحول من موضعك و كن امامی.... ففعلت و اسنده جبرئیل الی صدره و جلس میكائیل علی یمینه فقال: یا علی! ضم كفیك بعضها الی بعض، ففعلت. فقال لی: قد عهدت الیك احدث العهد اك بمحضر امینی رب العالمین جبرئیل و میكائیل، یا علی! بحقهما علیك الا انفذت وصیتی علی ما فیها و علی قبولك ایاها بالصبر و الورع علی منها جی و طریقی لاطریق فلان و فلان و خذ ما اتاك الله بقوه. و ادخل یده فیما بین كفی، و كفای مضمومتان فكانه افرغ بینهما شیئا فقال: یا علی! قد افرغت بین یدیك لاحكمه و قضا ما یرد علیك و ما هو وارد لایعزب عنك من اشرك شی و اذا حضرتك الوفاه فاوص وصیك الی من بعدك علی ما اوصیك و اصنع هكذا بلا كتاب و لا صحیفه.[1] . [صفحه 267]
شبی از شبهای بیماری آن حضرت كه من تكیه گاه او بودم (به طوری كه پشت او در آغوش من قرار داشت) و خانه هم به دستور پیامبر از همسرانش د خالی شده بود و فقط من و فاطمه حضور داشتیم؛ رسول خدا(ص) به وصیت پرداخت و مواردی را یك به یك برشمرد و بر انجام دادن آن تاءكید و سفارش فرمود.رسول گرامی (ص) پس از اینكه وصایای خود را به پایان برد، فرمود: علی! از جای خو برخیز و برابر من بنشین.
صفحه 266، 267.